بخش خبر خوان امروز؛ خبرآنلاین
پارک ایالتی دهانه‌ی الماس در جنوب‌غربی آرکانزاس، تنها مکان جهان است که بازدیدکنندگان می‌توانند الماس‌های واقعی را در منبع آتشفشانی اصلی پیدا کنند.
به گزارش خبرآنلاین، به نقل از زومیت، پیاده‌روی در طبیعت همیشه لذت‌بخش و آرامش‌بخش است، اما تصور کنید چه می‌شود اگر همین تفریح ساده می‌توانست کمی لوکس‌تر، هیجان‌انگیزتر و حتی پر از شانس و شگفتی باشد. مکانی وجود دارد که یک روز خانوادگی ساده نه تنها می‌تواند گشت‌وگذار در طبیعت باشد، بلکه فرصتی بی‌نظیر برای پیداکردن الماس واقعی و شاید حتی کمی ثروتمندتر شدن به همراه دارد.
اگر در آمریکا باشید، کافی است سری به پارک ایالتی دهانه‌ی الماس در نزدیکی شهر مورفریسبورو در جنوب‌غربی آرکانزاس بزنید. آنجا تنها نقطه‌ای در جهان است که تمام مردم می‌توانند در منبع آتشفشانی اصلی به دنبال الماس بگردند و هر چه پیدا کردند، مال خودشان باشد.
ماجرای الماس‌های پارک ایالتی آرکانزاس حدود ۱۰۰ میلیون سال پیش، زمانی آغاز شد که انفجارهای آتشفشانی بسیار شدید و سریع، مواد مذاب را از اعماق زمین به سطح آوردند. در میان این مواد، علاوه بر سنگ‌های آتشفشانی معمولی، سنگ‌های قیمتی هم به بیرون پرتاب شدند.
وب‌سایت پارک توضیح می‌دهد: «سنگ‌هایی مثل آمتیست، گارنت، جاسپر، عقیق، کوارتز و دیگر مواد معدنی در اینجا به‌طور طبیعی یافت می‌شوند و هر کسی می‌تواند آنها را برای خود نگه دارد.» اما بدون شک جذاب‌ترین یافته‌ی پارک الماس است.
به نوشته‌ی آی‌اف‌ال ساینس، در پارک دهانه الماس، به طور متوسط، هر روز یکی دو الماس پیدا می‌شود. از زمان تأسیس پارک در سال ۱۹۷۲، بیش از ۳۵ هزار الماس توسط بازدیدکنندگان کشف شده است. یکی از مشهورترین آنها الماس استراون-واگنر است که در سال ۱۹۹۰ پیدا شد و به‌عنوان کامل‌ترین الماسی که انجمن گوهرشناسی آمریکا (AGS) تا امروز ارزیابی کرده، شناخته می‌شود. این الماس نمره‌ی سه صفر (برش ایدئال، رنگ D، بی‌نقص) گرفت که بالاترین درجه‌ای است که یک الماس می‌تواند داشته باشد. چنین الماسی آن‌قدر کمیاب است که بسیاری از جواهرسازان در طول زندگی حرفه‌ای‌شان حتی یک نمونه از آن را هم نمی‌بینند.
نمونه‌ی دیگر، الماس مشهور «عمو سام» است. این الماس ۴۰٫۲۳ قیراطی در سال ۱۹۲۴ در همین منطقه کشف شد و همچنان بزرگ‌ترین الماس یافت‌شده در آمریکا محسوب می‌شود.
اما شاید برایتان سؤال شود: با وجود این همه الماس، چرا این منطقه قبل از تبدیل شدن به پارک ایالتی، به‌عنوان یک معدن تجاری موفق نبود؟ پاسخ در اندازه‌ی الماس‌ها نهفته است: بیشتر آنها خیلی کوچک‌اند و به طور میانگین حدود ۰٫۲۵ قیراط (۰٫۰۵ گرم) وزن دارند.
علت این موضوع به شرایط زمین‌شناسی برمی‌گردد. در زمان آن فوران‌های باستانی، کربن کافی در اعماق زمین برای تشکیل الماس‌های بزرگ وجود نداشت. بنابراین بیشتر الماس‌ها در اندازه‌های ریز شکل گرفتند.
وقتی الماس‌ها در محیطی نسبتاً ثابت و بدون جریان زیاد شکل می‌گیرند، فرصتی برای تشکیل الماس‌های بزرگ وجود ندارد و الماس‌های فراوان در اندازه‌های کوچک تشکیل می‌شود. علاوه‌براین، حرکت آهسته‌ی الماس‌ها در میان سنگ‌ها و خاک‌های خورنده باعث شد که درطول میلیون‌ها سال ساییده و کوچک‌تر شوند. همین فرایند باعث شده بیشتر الماس‌های منطقه گرد و صیقلی به‌نظر برسند، اما در عوض کوچک‌تر از چیزی هستند که بتوانند یک‌شبه شما را میلیونر کنند.
الماسی برای خودتان
گرچه الماس‌های پارک ایالتی دهانه‌ی الماس ریز هستند، حتی الماس کوچک، مخصوصاً اگر خودتان آن را پیدا کنید، خاص است. افراد می‌توانند با ابزار شخصی (البته غیرموتوری) به جست‌وجو بپردازند یا فقط در زمین پارک قدم بزنند و شانس خود را امتحان کنند.
نمونه‌اش خانم میشِر فاکس ۳۱ ساله است که ماه گذشته الماسی ۲٫۳ قیراطی (به اندازه‌ی یک نخود) پیدا کرد. او قصد دارد آن را روی حلقه‌ی نامزدی‌اش نصب کند. چنین الماسی در بازار ممکن است قیمتی چند ده‌هزار دلاری داشته باشد، اما او فقط هزینه‌ی ورودی یک پارک ایالتی را پرداخته است!
فاکس در مصاحبه‌ای گفت: «یافتن این الماس برایم جنبه‌ی نمادین دارد. با پول می‌شود مشکلاتی را حل کرد، اما پول ممکن است روزی تمام شود. در زندگی مشترک، باید آماده باشید با تلاش و پشتکار مشکلات را حل کنید.»
بنابراین اگر روزی گذرتان به آرکانزاس افتاد، بد نیست سری به پارک دهانه‌ی الماس بزنید. شاید خوش‌شانس بودید و دست‌خالی برنگشتید. حتی اگر فقط سنگی کوچک باشد، پیداکردن الماس با دست‌های خودتان تجربه‌ای است که هیچ قیمتی نمی‌شود روی آن گذاشت.
۵۸۵۸
