بخش خبر خوان؛ به گزارش خبر ورزشی
ذوب آهن یک نتیجه ارزشمند مقابل استقلال گرفت اما یک حقیقت تلخ را هم با همین نمایش، دوباره به یادمان آورد.
تا امروز بارها و بارها در مورد فوتبال «علی اصغری» نوشته‌ایم. در دهه‌های پیش از انقلاب «علی اصغر لیاقتی» دفاع میانی دارایی بود که ضربات پای قدرتمندی داشت و در دفع توپ، چنان بلند می‌زد که تیمش صاحب فرصت گل زنی روی دروازه حریف می‌شد.
این تاکتیک بعدها به تاکتیک علی اصغری معروف شد. تیم‌هایی که در تنگنا قرار می‌گرفتند، با ارسال‌های بلند روی دروازه حریف به امید تقدیر می‌نشستند تا شاید بازیکن حریف یا دروازه‌بان، اشتباهی کند و چه بسیار از نتایج فوتبال ما که در هر سال با همین اشتباهات رقم می‌خورد!
در دهه ۵۰ شمسی و لیگ تخت جمشید، ملوان و سپس ابومسلم با داشتن «اکبر میثاقیان» گونه دیگری از این تاکتیک را به نام خود سند زدند. میثاقیان می‌توانست اوت‌های بسیار بلندی بیندازد و به همین دلیل به اکبر اوتی معروف شد. سال ۵۸ به استقلال هم آمد اما بدشانس بود که مسابقات لیگ دیگر برگزار نشد تا شهرتش بیشتر شود.
تاکتیک اوت‌های بلند از آن روز تا همین لحظه در فوتبال ما کماکان زنده مانده و چه بسیار مربیانی که به استفاده از آن مشهور شده‌اند. از غلام پیروانی که همیشه در فجر سپاسی چند اوت اندازه مشهور به فوتبال ایران معرفی می‌کرد تا ذوب آهن امروز!
هیچکس هیچ مشکلی با انتخاب تاکتیک ندارد. ارسال‌های بلند روشی است که حتی تیم‌های بزرگ هم در دقایق آخر -وقتی عقب باشند- از آن استفاده می‌کنند. به کرات دیدیم مدافعان میانی یا حتی دروازه‌بان که در ثانیه‌های آخر بازی روی دروازه حریف می‌روند تا از تبحر خود در سرزنی برای گلزنی استفاده کنند.
پرتاب اوت هم زیر مجموعه‌ای از فوتبال مبتنی بر ارسال‌های بلند است. حالا به جای پا، از دست استفاده می‌شود. اما مسئله وقتی مورد انتقاد کارشناسان قرار می‌گیرد که شما در طول یک مسابقه هیچ روش دیگری برای رسیدن به دروازه حریف نداشته باشید، یا لااقل نشان ندهید! در آن صورت فوتبال علی اصغری زیر سوال می رود!
ذوب آهن در دو فصل گذشته با محمد ربیعی از این تاکتیک به کرات استفاده می‌کرد و به گل هم می‌رسید. وقتی نادر محمدی را استخدام کرد، مشخص شد که بیشتر از همیشه به این روش دل بسته و بدشانس بود که محمدی فصل قبل بیشتر اوقات مصدوم بود.
در برابر استقلال، نادر محمدی به وضوح رکورد پرتاب‌های خود را بهتر کرده بود. او با یک روش قدیمی و با استفاده از دورخیز و پشتک و وارو، از وزن بدنش هم برای افزایش طول پرتابش استفاده می‌کند. همین یک تخصص است که از هرکس برنمی آید، نگاه کنید به تلاش میلاد محمدی در جام جهانی ۲۰۱۸ و نتیجه آن!
در اینکه نادر محمدی یک استعداد خاص دارد، شکی نیست. او مدافع خوبی است اما اینکه همه جا او را به خاطر اوت‌های بلندش استخدام می‌کنند، تعریف شغل او -فوتبالیست بودن- را زیر سوال برده و خود مربیان را هم بی اعتبار می‌کند.
در بازی با استقلال، ذوب آهن در تمام طول مسابقه بیشتر از گرفتن ضربه ایستگاهی و کرنر، تمایل به گرفتن اوت داشت و دیدیم که نادر محمدی آماده‌تر از همیشه، حتی از مرکز زمین هم اوت‌های بلند روی تیر دو می‌فرستاد و این یعنی زنگ خطر برای ذوب آهن و فوتبال.
اگر ذوب آهن روش‌های مختلفی برای رسیدن به دروازه حریف را امتحان کند، حتی اگر با اوت‌های نادر محمدی به گل برسد، مشکلی نیست. مشکل آنجاست که در طول مسابقه و به ویژه نیمه دوم می‌دیدیم قاسم حدادی‌فر شیوه‌ای بهتر از پرتاب‌های اوت نادر محمدی برای رسیدن به دروازه استقلال ندارد.
وقتی یک مربی جوان که همه امیدواریم حضور آنها فوتبال ما را به قافله جهانی برساند، رو به استفاده از تاکتیک‌های قدیمی می‌آورد، زنگ خطر برای کل فوتبال ما به صدا درآمده که پس کی و کجا قرار است پیشرفت کنیم؟! و اگر بنا به این روش است، چرا سراغ همان مربیان قدیمی نرویم که در این کار خبره و باتجربه شده اند؟!
اینجا را بخوانید: سوال بزرگی که سرمربی جوان ذوب آهن باید از خودش بپرسد
