بخش خبر خوان امروز؛ هنر آنلاین
کتاب «ما این‌گونه ما شدیم» روایتی طنزآمیز از زندگی دهه‌شصتی‌ها، به قلم بهداد دالوندی از سوی انتشارات سوره مهر منتشر شد.
بهداد دالوندی در ناداستان طنز «ما این‌گونه ما شدیم» در ۱۹ بخش، به ارائه شرح مختصری از دوران کودکی و نوجوانی خود و واقعیت‌های زندگی هم‌نسلانش -بی‌هیچ قضاوتی درباره درست یا غلط‌بودن آن- می‌پردازد. او در این‌باره در پیشگفتار کتاب آورده است: «من فقط سعی کرده‌ام واقعیت را آن‌طور که بر ما گذشته (یا بهتر بگویم از روی ما گذشته) بیان کنم. آنچه در پیش رو دارید مجموعه کم‌نظیری است از واقعیات محض که بی‌هیچ دخل و تصرفی – مگر کمی پیازداغ اضافه، آن هم برای اینکه بوی زُهمش را ببرد- تحویل خواننده می‌شود. اگر شما هم‌سن‌وسال من باشید، احتمالاً حس خواهید کرد که دارید دفترچه خاطرات خودتان را ورق می‌زنید. اما اگر از نسل فرزندان ما هستید و این کتاب برایتان حکم داستان طنز تخیلی را دارد، منصف باشید و نویسنده را مبتلا به مالیخولیا فرض نکنید. شاید برای شما جوک باشد، اما ما آن را زندگی کرده‌ایم.»
برخی از عناوین بخش‌های این کتاب عبارت‌اند از: وقتی با خانواده آشنا شدم، ما هم باکلاس بودیم، پدربزرگ اسطوره هنر و موسیقی، دشواری‌های تربیت و چرا مهندس برق شدم.
بخشی از متن این کتاب:
برعکسِ بیشتر پسربچه‌ها، من اسباب‌بازی‌هایی مثل تفنگ و مسلسل و هفت‌تیر را دوست نداشتم. چون درست کار نمی‌کردند. توی فیلم‌ها می‌دیدم که «جمشید هاشم‌پور» با تفنگش همه آدم‌بدها را می‌کشد، اما من به هرکسی تیر می‌زدم نمی‌مرد و این قضیه روح لطیف مرا آزار می‌داد. راستی نگفته بودم؟ من روحیه خیلی لطیفی داشتم!
بعضی‌وقت‌ها هم فکر می‌کردم برای اینکه تفنگت درست کار کند و آدم‌ها را بکشد باید کچل و ترسناک باشی (مثل جمشید هاشم‌پور) و خب من نه کچل بودم و نه ترسناک؛ بنابراین یک روز با قیچی به جان موهایم افتادم و همه را از ته تراشیدم، اما به جای اینکه کچل و ترسناک شوم، کچل و مضحک شدم و نه‌تنها باز هم تفنگم کسی را نمی‌کشد، بلکه بقیه هم به من می‌خندیدند و این بیشتر روح لطیفم را آزار می‌داد؛ تا جایی که تصمیم گرفتم با شلیک یک گلوله توی مغزم خودم را از آن زندگی خلاص کنم. اما آن تفنگ لعنتی حتی همین کار را هم نکرد.
انتشارات سوره مهر، ناداستان طنز «ما این‌گونه ما شدیم» به قلم بهداد دالوندی را در ۷۲ صفحه مصور و بهای ۱۵۰ هزار تومان منتشر کرده است.
